Repetitie voor 2050: wat is er bekend over Kawasaki Corleo, een waterstofaangedreven robotpaard voor off-roading?

Op de Expo 2025 in Osaka heeft Kawasaki het concept van de Corleo gepresenteerd (of beter gezegd, met de hoeven naar buiten geschopt) - een vierbenig robotpaard op waterstof. Er kan op worden gereden, maar het heeft geen wielen en ook geen staart, maar wel een hybride waterstof-elektrische motor en een "motorrijdersziel in een transformatorlichaam". Dit is nog geen voertuig, maar een manifest: over wat mobiliteit zonder asfalt, zonder benzine en zonder compromissen kan zijn. Corleo is geen massaproduct, maar eerder een visie: "wat als we een motor zouden kruisen met een paard, kunstmatige intelligentie zouden toevoegen en 'groene' waterstof in het geheel zouden stoppen?". En als je denkt dat dit klinkt als een trailer voor de nieuwe Horizon Zero Dawn, dan ben je niet alleen.

Snel naar nu.

• O&O-centaurs: wie temde het ijzeren paard?
• Hoe Corleo werkt
• Hoe Corleo denkt, loopt en niet valt.
• Een sceptische noot
• Het jaar 2050 is nog ver weg
• Op het droge

Kawasaki Heavy Industries is niet alleen een bedrijf dat motoren kan maken die brullen als een hongerige tijger en robots die lopen als Zwitserse horloges. Het is een heel techno-beest met tientallen jaren ervaring in alles met een motor, sensoren en een verlangen om te bewegen. En de Kawasaki Corleo is een conceptauto die zijn vreemde maar fascinerende idee waarmaakt: "Wat als we een rijdende machine zouden maken met vier poten in plaats van wielen en die op waterstof zou rijden? Eigenlijk is de Corleo een mix van motorziel en robotachtige vulling, geboren ergens op het kruispunt van motortechniek en mech-fictie. Voorlopig is het natuurlijk een speeltje om toekomstige mogelijkheden te demonstreren. Kawasaki onderzoekt de toekomst van persoonlijk vervoer voor diegenen die niet genoeg kunnen krijgen van een motor en niet de off-road capaciteiten hebben van een quad. Nu - gewoon een hop on, hop off-road, met een HUD-scherm en afgestemd op gewichtssensoren.

De Kawasaki Corleo is een vierbenige robot die je kunt berijden als een paard, maar dan met waterstof in plaats van haver. Precies zo: een stalen paard op ecologische brandstof. Uiterlijk is het een hybride van motor-esthetiek en hippische gratie, alsof iemand een sportmotor en een hengst een avondje alleen in een lab heeft laten doorbrengen. Dit alles ziet er niet alleen spectaculair uit, maar heeft ook een praktische betekenis: Corleo is ontworpen voor off-road, moeilijke landschappen en die momenten waarop gewone wielen wegvallen en de ziel vraagt om avontuur.

Haast je echter niet om een kleur te kiezen voor je "robocon" - de commerciële lancering is voorlopig gepland voor 2050. Dat wil zeggen, nu is het meer een verbeelding van ingenieurs dan een optie voor de volgende shoppingtour naar de Alpen. Maar het concept laat het al doorschemeren: het vervoer van de toekomst zal niet alleen schoon, maar ook spectaculair vreemd zijn.

Centauren van de R&D-afdeling: wie heeft het ijzeren paard getemd?

Het Corleo-verhaal begon niet met een spraakmakende aankondiging op Expo, maar, volgens sommige bronnen, met een stille vraag ergens in het R&D-kantoor van Kawasaki in 2018: "Wat als we een robot maken die beweegt als een dier?". En dat was het - daar ging het. Om precies te zijn - hij liep op vier poten. Natuurlijk zijn er geen officiële berichten over de start van het project - ingenieurslegendes worden niet in persberichten geschreven. Maar toen al was het idee geboren van iets dat de wielen in het verleden kon laten voor wat ze waren en kon lopen waar ze rukten.

Wie de Corleo precies heeft getemd is nog steeds een mysterie achter zeven NDA's. We weten alleen dat Takashi Torii, een van Kawasaki's topmannen, schitterde tijdens de presentatie, maar de echte helden, degenen die dit cyberpaard in elkaar hebben gezet, blijven in de schaduw. Maar we kunnen met grote zekerheid zeggen dat er een heel technocircus aan het project heeft gewerkt: motorrijders, robotici en, je zult het niet geloven, zelfs specialisten in dierengedrag.

Om de machine te laten bewegen als een echt paard, is het niet genoeg om alleen de motor op de benen aan te sluiten. Illustratie: джерело

En het is logisch. Om een auto te laten bewegen als een echt paard, is het niet genoeg om gewoon een motor aan de benen te koppelen. Je moet weten hoe het dier balanceert, hoe het gewicht overbrengt en hoe het reageert op obstakels. Kawasaki heeft waarschijnlijk een team samengesteld dat niet alleen denkt via instructies, maar via instincten - zij het gesimuleerde.

De Corleo is ontworpen als een paard dat niet bang is voor rotsen, hellingen en de toekomst.

In plaats van hoeven - rubberen poten, in plaats van instincten - sensoren, in plaats van GPS - kunstmatige intelligentie. De kern van dit alles is biomimicry, dat wil zeggen, een poging om te bestuderen hoe levende wezens bewegen en dit vermogen aan een machine te geven. Want als je door een struikgewas moet of over een puinhoop moet klimmen, doen je benen het beter dan welke ophanging dan ook.

De ontwikkeling is gebaseerd op biomimicry, een poging om te bestuderen hoe levende wezens bewegen. Illustratie: Kawasaki

Hoe de Corleo werkt

Het hart van de Kawasaki Corleo wordt gevormd door een 150cc waterstofmotor, die niet de wielen aandrijft (want die zijn er niet, herinner ik je eraan), maar elektrische stroom produceert en deze naar de poten leidt. Want elk van de vier poten werkt autonoom en eindigt met een rubberen "hoef", die tractie biedt op zowel asfalt als op de grond, waar zelfs een tank zou aarzelen. Verwijzingen naar de klassiekers van de fietsbouw blijven - het pendelophangingsmechanisme (dat bij een motorfiets het achterwiel vasthoudt en schokken dempt) werkt nu bijvoorbeeld in de poten van de Corleo. Maar in plaats van een wiel is het een onafhankelijk robotbeen met een rubberen hoef die in segmenten is verdeeld om beter grip op het terrein te krijgen. Want gladde rotsen of een zanderig pad zijn geen reden om uit te glijden.

In plaats van wielen is er een onafhankelijke robotpoot met een rubberen hoef die in segmenten is verdeeld om zich beter vast te houden aan het terrein. Illustratie: Kawasaki

De carrosserie is een mix van metaal en koolstofvezel. Stevig, maar niet als een baksteen, want je moet hem licht en wendbaar houden. Alles wordt aangedreven door een 150cc waterstofmotor die de versnellingen niet rechtstreeks aandrijft, maar stroom opwekt voor elk been. Hierdoor kun je de beweging van elk been apart besturen - bijna als een dier met zijn eigen hersenen voor elk been.

De besturing is een aparte sensatie - het is net zo intuïtief als een Segway: je hoeft alleen maar je lichaam te kantelen en sensoren in de voetsteunen en het stuur lezen je bewegingen. Het is bijna alsof je op een echt paard rijdt, alleen is dit paard niet bang voor onweer, is het geen hengst - en bijt het zeker niet. Dit alles wordt aangevuld met een HUD-scherm dat brandstof, navigatie, stabiliteit en je eigen gewicht laat zien, zodat de robot weet hoe hij beter moet balanceren.

Uiterlijk is de Corleo puur Kawasaki: gestroomlijnd, agressief, gemaakt van metaal en koolstofvezel, met een koplampscherm dat meer weg heeft van een helm uit de toekomst.

En als kers op de taart kan hij ook nog eens over obstakels springen. Want gewoon vooruit rijden is voor wielen, maar Corleo is uitgevonden om over jouw ideeën van vervoer heen te springen.

Corleo springt over obstakels heen. Illustratie: Kawasaki

Hoe Corleo denkt, loopt en niet omvalt

Corleo denkt, analyseert, houdt zijn evenwicht en vraagt je niet wanneer je voor het laatst je buikspieren hebt opgepompt. Dit alles dankzij de ingebouwde kunstmatige intelligentie die zowel het terrein als jou in realtime in de gaten houdt - elke kanteling van het lichaam, elke microhelling wordt opgevangen, verwerkt en onmiddellijk vertaald in bewegingscorrectie. Dus als je scheef zit - Corleo heeft de situatie al gecorrigeerd, waarschijnlijk voordat je er zelf aan hebt gedacht.

HUD-scherm met navigatie. Illustratie: Kawasaki

Elke poot is een aparte on-board unit met volledige vrijheid van handelen. De vier poten zijn vier onafhankelijke eenheden die zich aanpassen aan alle rotzooi onder je hoeven, van rotsen tot drassig geluk. En dan is er nog het 'instability prediction' systeem - klinkt als een diagnose, maar het is eigenlijk een functie: de Corleo scant op risico's en past stappen aan nog voordat hij zijn evenwicht begint te verliezen.

En dat is nog niet alles. Met het HUD-scherm met projectienavigatie kun je 's nachts het pad verlichten, dus grofweg schijnt de Corleo een licht onder zijn voeten om je uit de problemen te houden. Het is allemaal gebaseerd op biomimicry - de ingenieurs hebben geanalyseerd hoe paarden bewegen om de metalen benen zo natuurlijk mogelijk te laten werken. Het resultaat? Een loopfiets die niet alleen je commando's opvolgt, maar ook zelf weet waar hij moet blijven.

Met een HUD-display kun je 's nachts het pad verlichten. Illustratie: Kawasaki

Een vleugje scepsis

Zodra Kawasaki de Corleo onthulde op Expo 2025 in Osaka, begon het internet zwaar te ademen. Uiteraard kwam zoiets niet voorbij posts als "gimme two" en vice versa - naast "wow" was er ook "pfft". Want ook de sceptici sliepen niet: iemand vroeg meteen waar we hem eigenlijk met waterstof moesten vullen, hoeveel dat ging kosten en waarom we tot 2050 moesten wachten. De grappenmakers vragen meteen: "Is er een vagina?". En ze zijn sceptisch over de kwaliteit van de visualisatie. Sommigen bewonderen het ontwerp en de technologie, anderen herinneren eraan dat tussen "concept" en "winkel" een kloof ligt vol problemen met logistiek, wetten en banaal geld. En hoewel Corleo in 2025 slechts een mooie mock-up is, zijn deze vragen niet ongegrond.

Er zijn nog steeds meer vragen dan antwoorden voor Corleo. Illustratie: Kawasaki

Enkele citaten:

• "Klinkt als een late aprilgrap."
• "Een rijdende pokémon? Neem mijn geld!"
• "Heeft iemand er ooit op gereden? Het is niet de soepelste rit. Trouwens, met alle bewegingen en hobbels, zou dit ding binnen een maand uit elkaar vallen."
• "Kan ik de Everest beklimmen met deze ....? Ik heb ingebouwde zuurstoftanks nodig."
• "Paarden zijn waarschijnlijk goedkoper en beter."
• "Is er een video van iemand die erop rijdt? Zelfs als het niet kan springen. Ik heb genoeg video's gezien van mechanische stieren om te weten dat het rampzalig kan zijn. Zo'n bot zou handig kunnen zijn voor transport, maar daar hebben we quad bikes voor."
• "Die koop ik wel. Op Halloween zien jullie me allemaal als een ridder in een glanzend harnas en mijn trouwe ros galopperend of lane-splitting of hoe het ook heet over de wegen van Californië."
• "Pak drie van deze lekkernijen voor me in en schiet op. Eindelijk een mechanische sledehond. Ik vind het leuk."
• "Ik geloof liever dat we morgen kunnen tijdreizen dan dat dit ding levensvatbaar is in 2050."
• "Coole video om rijke idioten aan te trekken om te investeren."
• "Je weet dat het een goede startup is als er een waardeloze 3D-visualisatie bij zit."
• "Als motorrijder zeg ik dat deze stoel in combinatie met deze bewegingen je bekken zal vernielen."

Het jaar 2050 is nog ver weg

Kawasaki heeft geen haast om de Corleo op de markt te brengen, met een voorlopige lanceerdatum van 2050. De Corleo is geen handelswaar, maar een experiment in "als", terwijl het tegelijkertijd een serieus verhaal zou kunnen zijn over hoe transport eruit zou kunnen zien als we eindelijk volwassen zijn als beschaving en op waterstof rijden in plaats van benzine.

Maar dit "conceptpaard" heeft plannen voor meer dan alleen maar bosritten maken. Met het vermogen om te klimmen waar de wielen huilen, zou de Corleo de nieuwe vriend kunnen worden van reddingswerkers, ontdekkingsreizigers, inspecteurs en mensen die ecotochten maken zonder de natuur te schaden. Geweldig voor reizen waarbij "er geen weg is, maar je wel moet gaan" en ook een geweldige demonstratie van hoe Japan zijn groene strategie doorzet en op weg is naar CO2-neutraliteit.

Maar er is veel nuance tussen "ideaal" en "realistisch". Er moet een infrastructuur komen voor waterstof, nieuwe wetten voor deze ijzeren centauren, de technologie is nog niet 100% klaar en de prijs, nou ja, laten we eerlijk zijn - die zal niet voor het dagelijkse woon-werkverkeer zijn. En toch, zelfs als de Corleo nooit mainstream wordt, de ontwikkeling zelf, de sensoren, de algoritmen, het besturingssysteem - het zal allemaal zijn weg vinden naar andere Kawasaki-producten. Want in dit spel is niet alleen de finish belangrijk, maar ook hoe wild en geweldig je er naartoe galoppeert.

De eindstreep

Helaas is de Corleo voorlopig een mock-up. Illustratie: Kawasaki

De echte stand van zaken is als volgt: de Corleo is voorlopig een concept en Kawasaki is daar eerlijk over. Wat werd getoond op Expo 2025 in Osaka is een mock-up. Mooi, futuristisch, met een glimmende carrosserie en opvallende koplampen, maar geen echt "hart". Binnenin is het nog niet het soort machine waarmee je off-road kunt gaan. Eerder een teaser op het grote scherm van de toekomst dan een trailer voor massaproductie.

Ja, de weg naar de release is lang, ingewikkeld en bezaaid met vragen: waar moet je waterstof tanken? Wie gaat de vierpotige robots wettelijk regelen? Hoeveel gaat het allemaal kosten? Maar het punt is niet dat Corleo nog niet klaar is - het is dat het nu al dwingt tot een heroverweging van wat het persoonlijk vervoer van de toekomst zou kunnen zijn. Een nieuw soort interactie tussen mens, machine en omgeving. En tot nu toe is het nog maar een mock-up - maar wel een hele luide.