Split Fiction recensie: dynamisch coöperatief avontuur

Split Fiction is een spel dat me zoveel emoties heeft gegeven dat geen enkel ander project dat de afgelopen tijd heeft gedaan. Josef Fares heeft samen met zijn studio Hazelight, bekend van het prachtige avontuur It Takes Two, een van de beste verhaalgedreven coöperatieve spellen over twee schrijvers die gevangen zitten in hun eigen ideeën, klaargestoomd voor de industrie . Ik kan met een gerust hart zeggen dat dit het beste spel is dat ik de afgelopen 3-4 maanden heb gespeeld en ik weet niet zeker of ik in de nabije toekomst een project tegenkom dat Split Fiction kan overtreffen. Ik zou zelfs zeggen dat Split Fiction hoogstwaarschijnlijk een kanshebber zal zijn voor Game of the Year in 2025. En hoewel het jaar nog maar net begonnen is, verrast het spel je tijdens het 15 uur durende avontuur regelmatig, geeft het je iets nieuws en laat het je soms met open mond zitten en gillen: "hoe hebben ze dat gedaan?".

5 redenen om Split Fiction te kopen

• een van de beste coöperatieve avonturen van de afgelopen jaren
• slechts 1 exemplaar voor twee personen is genoeg om het spel uit te spelen
• de gameplay verandert regelmatig, niet alleen omdat we van fantasy naar sciencefiction worden gegooid en weer terug
• geen loot boxes, microtransacties of onnodige verzamelobjecten die alleen maar afleiden
• de beste secundaire quests waarbij je een varken bent, een tand op een chocoladefeest en zelfs probeert de zon te vernietigen

1 reden om Split Fiction niet te kopen

• je bent bang om met een geliefde te vechten tijdens de passage omdat ze constant dom zullen zijn

Snel vooruit:

• Wat ik heb geleerd na het lezen van Split Fiction
• Plot: onsuccesvolle schrijvers zitten opgesloten in hun eigen ideeën
• Gameplay: er zijn geen grenzen aan genialiteit
• De technische kant van de tweedimensionale wereld
• Waar Split Fiction om herinnerd zal worden
• Vijf dingen die je moet weten over Split Fiction

Wat ik heb geleerd na het lezen van Split Fiction

De game-industrie is nog steeds in staat om te verrassen, hoewel het elk jaar moeilijker wordt om dat te doen. Maar dankzij studio's als Hazelight kan het spelen van een game weer als iets magisch voelen, en Split Fiction is daar een duidelijk bewijs van. Als we het hebben over de meest verwachte games van dit jaar, lijken mensen Hazelight's nieuwe co-op project vaak te vergeten, en daar is een goede reden voor. Ik had niet verwacht dat Split Fiction zoveel indruk op me zou maken, maar bij de aftiteling sprong ik uit mijn stoel en riep ik dat het mijn game van het jaar tot nu toe was. Het is een geweldig, dynamisch en kleurrijk avontuur dat je zeker niet mag missen. En als je al lang niet meer geïnteresseerd bent in games, geloof me, de eerste 20 minuten van Split Fiction zullen genoeg zijn om een glimlach op je gezicht te toveren en ervoor te zorgen dat je het avontuur met je geliefde wilt voortzetten tot de klok één uur 's nachts aangeeft. En als je iemand de wereld van videogames in wilt lokken, is het moeilijk om een betere optie te vinden dan deze. Welke andere argumenten heb je nodig om een paar magische avonden in Split Fiction door te brengen?

De plot: onsuccesvolle schrijvers zitten opgesloten in hun eigen ideeën

Alles begint heel rustig (maar laat het spel je niet voor de gek houden). De Rader Corporation biedt schrijvers roem, geld, auto's, jachten en alles wat ze maar willen. Is dat geen droom voor mensen wier boeken door alle uitgevers worden afgewezen en die te horen krijgen dat ze complete onzin zijn? En deze twee schrijvers zijn Mio en Zoe. De meisjes komen aan in het Rader-complex met de hoop dat nu hun boeken worden uitgegeven en dat is het, dat is het succes waar ze van konden dromen.

Maar er zit altijd een addertje onder het gras. De medewerkers van Rader brengen de treurende schrijvers naar een enorme kamer, trekken speciale kostuums aan en vragen hen om de analoge capsules in te gaan, waar iedereen zich in zijn eigen geschreven wereld zal bevinden, een gigantische machine zal je gedachten en ideeën scannen en dat is het, iedereen wint. Mio is echter de enige onder de schrijvers die beseft dat er iets mis is en vraagt om vrijgelaten te worden.

En tijdens het gevecht belandt ze per ongeluk samen met Zoe in een capsule, maar verrassing, de capsules zijn ontworpen voor slechts één persoon, dus nu zijn de creatieve ideeën van de meiden met elkaar verstrengeld en tegelijkertijd moeten ze op de een of andere manier uit hun eigen fantasieën zien te komen en zou het wenselijk zijn om erachter te komen wat Rader verbergt.

---

Wie zijn de hoofdpersonen?

Mio groeide op in de stad met haar vader en de laatste jaren heeft ze moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. Ze is niet op zoek naar roem of erkenning als auteur, ze doet het alleen voor het geld. Haar liefde voor alles wat met sciencefiction te maken heeft, wordt weerspiegeld in haar literaire werken, die zich afspelen in neonverlichte cyberpunksteden, wrede futuristische wapenfabrieken en zelfs in de kou van de ruimte.

Zoë is een plattelandsmeisje met een diepe behoefte om haar familie (en zichzelf) te bewijzen dat ze geen mislukking is. Zoe hoopt dat een uitgeverscontract al haar problemen zal oplossen. Fantasy is haar favoriete genre en haar portfolio bevat fictie over het ontsnappen uit steden die overspoeld worden door trollen. Het gaat over vechten in de bossen tegen verschillende wezens en het beschermen van de laatste draken tegen uitsterven.

---

En in het begin willen de meisjes niet zo graag vrienden zijn (vooral Mio niet). Tegelijkertijd begrijpen ze elkaars voorkeuren voor dit of dat genre niet. Zoë vindt sciencefiction deprimerend. Mio wil niet begrijpen wat er cool is aan fantasy, maar geloof het of niet, je wordt gedwongen om te eindigen waar je niet wilt zijn. Maar misschien is dit wel de enige manier om je horizon te verbreden en te beseffen dat er veel meer coole dingen in de wereld zijn die je tot nu toe uit de weg bent gegaan?

Over het algemeen is het verhaal vrij goed en emotioneel. Het belangrijkste is dat de personages niet leeg aanvoelen. Ze hebben hun eigen ervaringen, skeletten in de kast en lasten die hen verhinderen om het leven ten volle te leven. Je gelooft ze, je leeft met ze mee en op sommige momenten is het zelfs moeilijk om de tranen of de schok om wat ze zeggen in te houden.

Tegelijkertijd wordt prachtig getoond hoe twee volslagen vreemden, die op het eerste gezicht maar één ding gemeen hebben: hun schrijverschap, zich voor elkaar openstellen, elkaar beginnen te vertrouwen, samen fantastische werelden doormaken, aan een zijden draadje van de dood hangen, manieren zoeken om problemen op te lossen, iedereen die hen in de weg probeert te staan een klap in het gezicht geven, en uiteindelijk... maar het einde van dit traject moet je zelf ontdekken.

En eerlijk gezegd vond ik dit verhaal zelfs beter dan It Takes Two, want op 21-jarige leeftijd is het makkelijker om het verhaal te begrijpen van twee losers met kakkerlakken in hun hoofd die de hoofdpersonen worden van een cool avontuur dan een stel dat op de een of andere manier een kind opvoedt en wil scheiden.

Dus als je op zoek bent naar een goed, emotioneel en intens verhaal met interessante personages en magische momenten, dan zit je hier goed.

Gameplay: er is geen grens aan genialiteit

Als het verhaal gewoon goed en interessant is, dan is de gameplay gewoon een hersenexplosie met een verbluffende ervaring. Eerlijk gezegd, als ik kon, zou ik de gameplay alle 8 sterren geven, geen 5. Qua gameplay is dit een van de beste spellen in de industrie.

In Split Fiction verandert er altijd wel iets, zelfs binnen één hoofdstuk. Hier zijn we dan, een cyberninja in een enorme cyberpunkstad, maar we zullen niet de hele tijd alleen maar met zwaarden rondrennen. We moeten puzzels oplossen die spelen met de ruimte, waarbij interactie met elkaar het belangrijkste is. Vervolgens word je in een achtervolging gegooid, waarbij je politieauto's moet neerschieten, parkeren en slechteriken in mootjes moet hakken.

Een van de eerste gevechten in het spel is met de cyberpolitie, waarbij de ene speler een zwaard heeft en de andere een elektrische zweep, en het speelt zich allemaal af op de weg, waar je tussen de auto's door moet manoeuvreren dankzij de kattenhaak, die nog meer dynamiek toevoegt.

Later krijg je de beschikking over motoren, waarbij het lijkt alsof je op volle snelheid naar je bestemming vliegt. Op diezelfde motoren vecht je een eindbaasgevecht uit, waarbij je na winst achter een vliegtuig wordt gezet, waarbij één van jullie het bestuurt en de ander op vijandelijke schepen schiet, en vervolgens moet je snel een test doorstaan, waaronder de captcha die je op de sites ziet. In welk ander spel moet je een captcha oplossen? Op dat moment moest ik in het hele appartement lachen.

En dit gebeurt gedurende het hele spel. De gameplay kan bijna elke 15 minuten veranderen, waarbij niet alleen de mechanica maar ook het camerastandpunt verandert, waardoor het spel verandert in een 2D-platformgame of een isometrische RPG.

Maar zelfs op de momenten dat het lijkt alsof het spel je niet meer kan verrassen, doet het dat toch. Ik wil niet eens een gedetailleerde beschrijving geven van de gameplay na hoofdstuk 1, want dit is een geval waarbij geldt: hoe minder je weet over de gameplay van het spel, hoe beter, want de emoties van een worst zijn die op een grill moet draaien en dan in een hotdog moet veranderen, zijn met niets te vergelijken. En dit is nog maar het topje van de ijsberg.

Hoe overbrug je de enorme kloof tussen twee wolkenkrabbers? Duw de ene speler in een droge kast en gooi hem zo dat hij de doorgang voor de andere opent.

En het laatste deel van het spel is het toppunt van technologische coolheid. Hoe de ontwikkelaars het voor elkaar hebben gekregen om het laatste segment van het spel te implementeren is me nog steeds niet duidelijk, maar ik zal me de laatste 2 uur van het spel zeker nog jaren herinneren, want dat epos zit zo in mijn hoofd gegrift dat ik iedereen wil benaderen en zeggen: "Speel Split Fiction en je zult een gelukkig mens worden."

Het is ook belangrijk om te onthouden dat het spel geen noten heeft, geen loot boxes, geen "cosmetics" of iets dergelijks. Alleen dynamische gameplay die constant iets cools biedt. En als meer studio's dezelfde aanpak zouden hebben als Hazelight, zou de industrie tien keer beter zijn.

De beste nevenmissies

Er is echter één soort nevenactiviteit in het spel en dat zijn de extra missies. Er zijn er in totaal 12 en ze zitten verspreid over het spel. Het is moeilijk om ze te missen, want de personages geven aan dat er iets interessants in de buurt is en je ziet een object dat fel oplicht. En je mag deze verhalen absoluut niet missen, want ze zijn zo goed gedaan dat ik me geen spel kan herinneren waarin alle extra activiteiten zo leuk, kwalitatief en divers waren.

Wat dacht je van een verhaal waarin je varkens wordt en op een kleurrijke boerderij terechtkomt. Wil je iets serieus? Hier is een miniverhaal over hoe de zon op het punt staat te ontploffen en jij dat moet tegenhouden. Ben je een sportfan? Wat dacht je van een verhaal over een galactisch toernooi waarbij je een bom door verschillende hindernisbanen moet dragen zonder te ontploffen? Oh, je kunt ook naar een zoet feestje waar je het opneemt tegen een wrede metalen tandarts in de vorm van melktanden.

En hoe kun je nu niet zeggen dat Split Fiction een nominatie verdient in de categorie Spel van het Jaar? Ook al is het jaar nog maar net begonnen, het is moeilijk voor te stellen dat er ergens anders zo'n hoogwaardige verscheidenheid aan gameplay te vinden is.

Aan het einde van een van de extra verhalen word je een worst en moet je jezelf grillen, sauzen opdoen, in een broodje springen en een hotdog worden. Het is dus zeker niet nodig om de extra content over te slaan.

Conclusie over de gameplay - die is geweldig

Als je al lang op zoek bent naar een spel met een ongelooflijke gameplaykwaliteit en de gameplay voor jou het belangrijkste aspect van het spel is, dan zal Split Fiction je zeker niet teleurstellen.

De auteurs zijn erin geslaagd om verschillende genres te combineren: shooter, platformer, stealth-actie, puzzels en andere. Het team heeft ervoor gezorgd dat al deze mechanieken gepolijst en interessant aanvoelen, en dat is ook echt zo. In de meeste levels hebben Zoe en Mio unieke vaardigheden.

En over het algemeen veranderen de vaardigheden van de speler niet alleen van level tot level, maar ook binnen het level zelf, gemakkelijk 5 keer of meer. En je krijgt een laserzweep, een vleugelpak, een hoverboard, een zwaard, een machinegeweer, springend op de rug van een draak, en de lijst gaat maar door.

Over het algemeen kunnen we het de hele nacht over de gameplay van Split Fiction hebben, maar zoals je al hebt begrepen, is de beste oplossing om er gewoon bij te blijven, het allemaal zelf te zien, te voelen en anderen te vertellen hoe cool alles in dit avontuur is bedacht.

De technische kant van de tweedimensionale wereld

Alles is in orde met de optimalisatie van de game. Op de PlayStation 5 hield de game een stabiele 60 fps en ik heb nooit framedrops gevoeld. Wat bugs betreft, ben ik geen kritieke problemen tegengekomen, de game is nooit gecrasht, maar er waren wel microbugs die de ervaring nauwelijks verpestten. Soms waren er momenten waarop je een actie uitvoerde en deze niet goed werkte. Voor de rest heb ik echter geen klachten en dit is een gelukkig geval als we een spel krijgen dat meteen bij de release werkt zoals het hoort.

Ze hebben ook de visuals cool gemaakt

De visuals in Split Fiction zijn geweldig. Net als bij de gameplay verandert het spel voortdurend van beeld en zie je steeds nieuwe prachtige locaties. En ze hebben goed werk geleverd met de details. De sci-fi levels zijn gevuld met neon, hoge gebouwen, verschillende borden, een eindeloze stroom auto's en felle effecten die constant op het scherm te zien zijn. Fantasy-levels voelen ook grootschalig aan, maar neon en wolkenkrabbers zijn vervangen door prachtige kastelen, dichte bossen, standbeelden en een harmonieuze combinatie van natuur als de winterweide bedekt is met rode bladeren.

In de meeste gevallen hoorde ik bij een nieuwe locatie de zin: "wacht, ik moet een screenshot maken", en dit is waarschijnlijk het beste compliment dat aan de visuals van de game kan worden gegeven.

De audio blijft ook niet ver achter

Er zijn helemaal geen problemen met de geluiden. Naast het feit dat de personages geweldig klinken en goed geacteerd zijn, en de omgeving ook niet aarzelt om zichzelf te onthullen via de audio, heeft Split Fictions een coole soundtrack. Deze klinkt op de juiste momenten en zet de toon voor de gebeurtenissen. Er is dramatische muziek die belangrijke plotpunten benadrukt, er is ook ruimte voor meer epische composities die te horen zijn tijdens intense eindbaasgevechten en natuurlijk speelt er vaak een kalm melodietje op de achtergrond om je reis te begeleiden.

Hoe Split Fiction herinnerd zal worden

Split Fiction zal herinnerd worden als een rijk, dynamisch en onvergetelijk coöperatief avontuur dat een interessant verhaal wil vertellen en, nog belangrijker, je gameplaytechnisch constant wil verrassen. Een spel maken waarin je je geen seconde verveelt is een echte uitdaging, maar Hazelight is erin geslaagd. Aan het einde van het jaar, als we allemaal terugdenken aan de beste games van het jaar, ongeacht wat er nog meer uitkomt, zal Split Fiction zeker in deze lijst staan, want er zijn niet genoeg games zoals deze, ze zorgen ervoor dat je blijft gamen en geloven dat niet alles verloren is. Het is nog steeds moeilijk voor te stellen hoe Hazelight over zo'n hoge lat zal springen, maar op dit moment kunnen we met het volste vertrouwen zeggen dat iedereen die moeite in dit spel heeft gestoken een genie is die moet blijven creëren. Van mij krijgt Split Fiction het cijfer "Editor's Choice", wat ik zelden aan spellen geef, maar dit is precies het geval wanneer het spel 100% de beste prijzen verdient!

Vijf dingen die je moet weten over Split Fiction

• Split Fiction is Hazelight's derde verhaalgedreven co-op avontuur na It Takes Two en A Way Out.
• De game vertelt het verhaal van twee schrijvers die verstrikt raken in hun eigen verhalen nadat ze verbonden zijn met een machine die ontworpen is om hun ideeën te stelen
• Split Fiction kan samen online worden gespeeld of naast elkaar op de bank
• Slechts één exemplaar van het spel is genoeg voor een volledige doorgang, zelfs als je op verschillende platforms speelt
• De gameplay verandert voortdurend en biedt een dynamische ervaring die lang in je geheugen gegrift zal blijven

Split Fictie
Genre	Samenwerkingsavontuur
Platformen.	PC, PlayStation 5, Xbox-serie
Aantal spelers	Twee spelers
Ontwikkelaar	Hazelight
Uitgever	Electronic Arts
Tijd om te voltooien	13-17 uur
Verschijningsdatum	6 maart 2025

Ga dieper:

• Lost Records review: Bloom & Rage - herinneringen die beter in het verleden kunnen blijven
• Sprookjesheks met ratten, kikkers en vleermuizen: Tails of Iron 2: Whiskers of Winter actie-RPG review
• Shoot-Destroy-Build: een recensie van het vermakelijke coöperatieve spel Lego Horizon Adventures
• De beste VR-game van het jaar: Metro Awakening review
• Shit van de radio: Silent Hill 2 review - remake van de culthorror op Unreal Engine 5